werk en onderzoek bij SAMGI

Veel mensen vragen mij hoe het met mijn werk gaat. Bij deze wijd ik een berichtje aan dat onderwerp. Ik kan me de eerste dag nog duidelijk voor de geest halen. Het begon op een maandag met een staff meeting. Iedereen bracht elkaar op de hoogte van de activiteiten en daarna aten een gezamelijk ontbijt. Deze staffmeeting vindt plaats op elke maandag en is bedoeld als teambuilding. Ik was nogal onder de indruk van de diversiteit van activiteiten en ik vroeg me af hoe ik dat ooit kon doorgronden voor mijn onderzoek.

Nu, een maand later weet ik nog steeds niet wat iedereen doet. Ze lijken het allemaal erg druk te hebben met van alles en nog wat. Ik kan je nu vertellen, de enige die het echt druk heeft is Judith, de directeur. Vrouwenorganisaties staan er nogal bekend om veel interne problemen te hebben, de zogenaamde catfights. Zo’n catfight heeft in december plaatsgevonden met als gevolg dat er iemand is opgestapt. Op zich niet erg, maar er schijnen rare dingen te gebeuren met de donors van SAMGI. Het gerucht gaat dat die vrouw erachter zit en brieven naar donors heeft gestuurd om ze weg te kapen. (Dit is een sappige roddel waar ik het fijne nog niet van weet). SAMGI heeft simpelweg geen geld meer en salarissen kunnen niet uitbetaald worden. Judith is nu bezig om heel wat ‘funding proposals’ de deur uit te krijgen. Zonder geld is er natuurlijk ook geen output. Ik heb een paar kleine ideetjes, maar die kosten allemaal geld. En fondsenwerven is net weer te hoog gegrepen voor me. Ik ken Zuid-Afrika niet goed genoeg voor dat.

Dus, dan gaan we maar aan de scriptie. Ik moet observeren voor mijn onderzoek. Dit blijkt moeilijker zijn dan gedacht. Iedereen doet zijn eigen ding en mijn belangrijkste bron, Judith, heeft het erg druk. Ik mag haar nu op vrijdag de hemd van het lijf vragen.

Morgen geven we een persconferentie waarin we een mediamonitoring rapport presenteren. We hebben Kaapse kranten vergeleken over hun rapportage stijl wat betreft ‘gender based violence’. SAMGI wil vrouwen meer een stem geven in de media en wil sensationalistische verslaggeving voorkomen. We gaan op die persconferentie een dialoog aan met de jourmalisten en redacteuren.

Verder schrijf ik af en toe artikelen voor de maandelijkse nieuwsbrief en organiseer ik de maandelijkse Women’s Media Watch meetings, waarin we geinteresseerden op de hoogte kunnen houden van onze activiteiten, en waarbij zij klachten kunnen uiten jegens media of andere zaken. De opkomst was laag..... maar 3 mensen, en ik kon door de grond zakken. Drie maanden is te kort om mensen gemotiveerd te krijgen.

En, ik heb al promotie gekregen. Ik ben nu officieel ‘intern team leader’. Er zijn hier twee Nederlandse stagaires en een Zuid-Afrikaanse, Ellen. Ellen’s werk moet ik elke dag beoordelen en ik moet haar een taak geven. Iets waar ik helemaal geen zin in heb, maar het is wel nodig omdat ze anders geen ruk doet. Ik voel me net een juf, en wie ben ik? Het groentje....